Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Ο θρύλος του Στρατηγού Μοντγκόμερι...

Φυσάει και δροσίζεται το αναπνευστικό μου. Φυσάει μακρά νηστεία για το καλοκαίρι.
Τι κατάλαβες? τίποτα δεν έχω καταλάβει και το 30 σαν κορδέλα στα καλλιστεία.

Το κρύο μου θυμίζει ένα μοντγκόμερι παλτό που μου είχε αγοράσει από το Μίνιον σαν χριστουγεννιάτικο δώρο ό νονός μου..αθωωωες εποχές (ναι καλά)..
-μη κρυώσει το παιδί ..βάλε αγόρι μου το μοντγκόμερι σου..
Σαν ντολμαδάκι κυκλοφορούσα .Την ίδια εικόνα την είδα μετέπειτα στον πατέρα μου ,υπηρεσία στο γήπεδο με τζάκετ σκούρο μπλε σαν ντολμαδάκι..
Α ρε πατέρα ..μακάρι να σου έδειχνα το blog μου να κάνεις κανένα σχόλιο
(Θεέ μου.. πλάκα κάνω )

To μοντγκόμερι με έπνιγε και από το λαιμό και κάτω …χαμάμ. Ήταν όμως ακριβό για την εποχή του και καθώς με σέρνανε σε διάφορες χειμωνιάτικες εορτές μου τσιμπάγανε το μαγουλάκι..
-καλέ πως μεγάλωσε ο animavox και τι ωραίο μοντγκόμερι…
-Ο νονός του ,το πήρε από το Μινιόν
( έχουμε κάνει καλές κουμπαριές ,όχι σαν τις δικές σας..)

Το γκρι Μοντγκόμερι με κουμπιά δόντια, κουκούλα προφήτη και τσέπες καγκουρό.
Το μισούσα ..

Τα πανωφόρια τότε τα έπαιρνε όλα μαζί η οικοδέσποινα και τα έβαζε στην κρεβατοκάμαρα στοίβα, πάνω στο διπλό μασίφ κρεβάτι ,ανάμεικτα , γούνες, παλτά, γυναικείες τσάντες, καπαρντίνες και δώρα από το άκρον ιλιον …

-Αnimavox που είσαι αγόρι μου? Φέυγουμε αγόρι μου ..πήγαινε να φέρεις τα πράγματα μας. Τρεχάτος μπαίνω στην κρεβατοκάμαρα της θείας (όλες θείες ήταν τότε) και βλέπω την Μαργαρίτα ξαπλωμένη να παίζει πάνω στο μοντγκόμερι μου. Σήκω από κει φεύγουμε ,θέλω το παλτό μου..
- όχι ,όχι,όχι ,
φούντωσε μέσα μου ο πεντάχρονος νταής και όπως την τραβούσα από τα χέρια ,άρχισε να κλαίει..Ωχ την έβαψα πάλι σκέφτηκα δε το γλίτωνα το …
- ΑΝΙΜΑVOX τι έκανες στο κοριτσάκι ,παλιόπαιδο ζήτα αμέσως συγνώμη (έχουμε τρόπους εμείς όχι σαν τη δικιά σας) ,καλά άμα σε ξαναπάρουμε ποτέ μαζί μας θα δεις
(αυτό ποτέ δε το έλαβα ως απειλή)

Στρόφαρα αμέσως, κοιτάω την Μαργαρίτα και το ευάλωτο της ,είχε και κάτι χειλάκια πετροκέρασο και την έκανα μάκια… στα χειλάκια.
Πιο έξυπνο πεντάχρονο αυτή ..σταμάτησε το κλάμα ,συνοφρυώθηκε και έμεινε παγωμένη.

Η αλήθεια είναι ότι η μαργαρίτα ήταν και πολύ ακατάδεκτη κουκλίτσα και το μάκια κράτησε λίγο παραπάνω ..

Αρπάζω τον στρατηγό μοντγκόμερι μου και τρέχω προς την έξοδο..

-Τι έχεις αγόρι μου σε απασχολεί κάτι, γιατί δε τρως, Φαάε μας έβγαλες τη πίστη..
Για δύο μέρες δε μιλούσα σε κανένα ,νόμιζα ότι είχα αφήσει την Μαργαρίτα έγκυο..
Στο θολωμένο πεντάχρονο μυαλό μου έβλεπα το «θειο» να σπάει την πόρτα μας και να φωνάζει έξαλλος- ο αλήτης ο γιος σας μου κατέστρεψε τη κόρη..

Τώρα γιατί νιώθω απόψε ότι έχει κολλήσει το μοντγκόμερι πάνω μου και οι Μαργαρίτες της ζωής μου με κοιτούν συνοφρυωμένες ..δεν ξέρω. Το μόνο που θέλω είναι να σπάσω την δικιά μου πόρτα …προς τα έξω…

4 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Είναι περίεργο πως κάποιες παιδικές αναμνήσεις μας συντροφεύουν μέχρι να μεγαλώσουμε.
Τις συνδέουμε με τόσα γεγονότα της ενήλικης ζωής μας και πολλές φορές τις θεωρούμε υπεύθυνες για λάθη που κάναμε.
Στο παιδικό μας μυαλό όλα παίρνουν γιγάντια διάσταση.
Εκείνο το μοντγκόμερι είναι τα πράγματα που σε πιέζουν, που σε αγχώνουν και σε στεναχωρούν.
Και η μικρή Μαργαρίτα μοιάζει με τις επιθυμίες σου που όταν τις υλοποίησες σε βάρυναν οι ερυνίες σαν να έκανες κάτι τραγικά λάθος.
Έρχεται όμως πάντα η στιγμή που πρέπει να κάνουμε ένα βήμα προστά και να τ'αφήσουμε όλα πίσω μας.
Και τα λάθη και τα σωστά μέρος της ζωής μας είναι.
Κάνε αυτό που ζητά η καρδιά σου και μην νοιάζεται για ότι προσπερνάς,
γιατί ότι χάνεται απλά δεν σου ταιριάζει...
Και η Μαργαρίτα που θα έρθει στην ζωή σου θα μείνει δίπλα σου χωρίς να ζητήσει τίποτε άλλο πέρα από εσένα!

Καλό ξημέρωμα φίλε

Artanis είπε...

Καταπληκτικός ο στρατηγός ...μοντγκόμερυ...Υπέροχο κείμενο, φίλε μου...
Δεν έχεις χάσει την παιδικότητά σου κι αυτό είναι πολύ καλό...Οι συνειρμοί απλά όλα τα λεφτά...
Να έχεις μια όμορφη μέρα...

animavox είπε...

@Anastasia σε ευχαριστώ πολύ για τις ουσιαστικές φιλικές συμβουλές.
γιατί ότι χάνεται απλά δεν σου ταιριάζει..
σε ευχαριστώ για το παρών κι προσμένω με λαχτάρα αυτή την βόλτα με την μηχανή σου που θα στην ξεπληρώσω με ένα εισιτήριο summertime in prague (το άλλο ας το πληρώσει ο μαργαριτος σου ;))
Άλλωστε σε ψυχολόγο να πήγαινα τέτοια ανάλυση σίγουρα ένα εισιτήριο θα το στοιχιζε..;)
Σε φιλώ φίλη μου.


@Αrtanis σε ευχαριστώ για το παρών,να ξερες με τη χαρά διαβάζω κάθε φορά τα σχόλια σου ..
Να είσαι καλά εσύ και ο Ιωνας.

Unknown είπε...

ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΠΟΣΑ ΚΟΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΧΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ