Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Friday..fry day..

Το όνειρο, πλοίο βαρύ κατά καιρούς και άλλοτε σαλπάρει σε θάλασσα λάδι σε λέω..και είναι κάτι μέρες που είναι ελαφρύ και ιστιοφόρο … Άνοιξε τα πανιά φωνάζει από το βάθος ένας κύριος βαρύτονος με ένα μακό με ρίγες οριζόντιες … .. Σαλπάρει μεσημέρια συνήθως με το όνομα φαντασία.. και με επιβάτες ντυμένους σα γιουφτους , επίτηδες για να τους ψήσει ο ήλιος..ροδαλά..να πηδήξουν μετά στα Ανοιχτα .. ανοιχτά λέγοντας είναι εκεί που βαριέσαι αφόρητα , που οι ακτές είναι τόσο μακριά που βάζεις στοίχημα ότι δεν θα τα κατάφερνες αν ναυαγούσες να κολυμπήσεις μέχρι εκεί …Και έρχεται το όνειρο να σε δροσίσει με βουτιές που καθαρίζουν και δροσίζουν από έξω πρώτα και μετά το μέσα..η ψυχή σε κατάσταση μπυρονι… ατελείωτη ευχαρίστηση… Και μετά κάθεσαι και απολαμβάνεις κάτι δειλινά…cult..και το κλισέ σε αρπάζει και σε κάνει πρωταγωνιστή… αχ αυτά τα δειλινά που απογοητεύουν στο τέλος που το κλισέ δε έδωσε happy end όπως σε ταινία των σεβεντις… έρχεται το βλέμμα και χαμηλώνει… και η ψυχή ήρεμη και δροσερή πια …με ένα σώμα κατάκοπο από τα κολύμπια .. σσσς ομορφα. καθαρά μακό μοσχοβολάμε λεβάντα …όλα φεύγουν..και κυλανε από τα ακροδάχτυλα των ποδιων μαυρα ζουμια με ολη τη βλακεία και την κακιά και τα βάσανα της στεριάς.. ήρεμα …αδειάζεις …Άδεια…
Όλα καλά ρωτάει ο κυριος με το ριγέ μπλουζάκι .. Όλα καλά απαντώ και πάω να ζωγραφίσω με την φαντασία την ακτή για το επόμενο επεισόδιο..σε κείμενα αποσιωπητικών..