o tarzan tou mesonyxtiou

Καλησπέρα

Ιουλιανή κούραση και ξεψυχισμένοι αποχαιρετισμοί συναδέλφων που γλιστρούν στις σκάλες. « Καλό» με «οοο» «σαββατοκύριακ..» χωρίς όμικρον. Γλιστρούν στις σκάλες του exit με το πράσινο ανθρωπάκι να τρέχει πίσω από ένα βέλος .Κατεβαίνουν τις σκάλες γρήγορα τις παρασκευες τα απογευματα , η μόνη χρονοστιγμή που ο ανελκυστηρ είναι ανενεργός…Κρέμομαι και γώ από το βέλος με απόνερα βραδυνά ,με καπνό πάνω από μπαλκόνια που χτίστηκαν πουλώντας αμμουδιές .Το βέλος στα ζεστά πορτοκαλί φώτα των τσιμεντένιων στύλων ,αυτά τα φώτα που λες και ζεσταίνουν την πόλη ,λες και ανάβουν από θερμοστάτη. Τα χαρτάκια, τα φιλτρακια και αλλά ακατάστατα μικρά που συνδέονται σα συνταγή μαγειρικής για να ξεσπάσουν σε βράχια από κιτρινισμένα δόντια και εκπνοές αγχολυτικές ..Μονόζυγο όταν τα χέρια ήταν δυνατά χωρίς κούραση σε παιδικά πάρκα με χαλίκι και τώρα να προσπαθούν να κρεμαστούν από το μεταλλικό νεύρο που κρατά το πορτοκαλί θερμοστάτη μη πέσει κάτω από το τσιμεντένιο νεοελληνικό γλυπτό ,εκεί πετάχτηκα .Κρέμομαι με τα δύο μου χέρια και με μαγευτικές επιδέξιες κινήσεις βγαλμένες από γυμναστικές επιδείξεις και παραστάσεις τσίρκου ,πραγματικόυ και φελινικού ,παραμυθένιου και ρεπορταζιακού πετάω από το ένα κοντάρι στο άλλο . Από το έναν πορτοκάλι φανό στον άλλο με κυκλικές εναέριες κινήσεις ,γύρω από τον άξονα μου .Ταρζάνικες …χα χα και άλλο ένα χα

- Που πας ?
- Δε ξέρω
- Κάποτε πρέπει να μάθεις

Και δώ που σταματά η έμπνευση του παραπάνω θα μπορούσα να πώ ότι έρχομαι προς τα σένα ..και να βάλω και ρομαντισμό ,και έρωτα και πόθο .Να ηρεμήσω σε μια εύκολη συναισθηματική λούπα , γύρω από εύκολα προσανάμματα φόρτισης . Αλλά αυτό το λευκο ψηφιακό χαρτί ,το ψηφιακό Α4 που θα σβηστεί ,θα χαθεί σε format ,ίσως μόνο να στο στείλω ταχυδρομικώς διασχίζοντας τις οροσειρές του διαδικτύου μιλάει για ένα ιουλιανό ταρζάν που περιπλανιέται ήρεμος στην πόλη χαζεύοντας τους περαστικούς ,τις γάτες και τους σκύλους της .Τα αυτοκίνητα που έιναι γεμάτα λόγια και ιστορίες ,και την ελευθερία λίγο πριν ο ταρζάν πέσει για ύπνο .Γιατί τελικά γι αυτό το λόγο σου γράφω ,γιατί είναι από τα λίγα πράγματα που με συνδέουν από παιδί ,μια ανάγκη ,ανάγκη ψυχαγωγίας μου .

Και έτσι ο ταρζαν χάνεται στο βάθος σε ένα έντονο ,καθαρό ,υπερχρωματισμένο αλμοδοβαρικό πλάνο…

Καλή σου νύχτα.