Μη ξημερώσει απόψε σε παρακαλώ ,κάνε μου τη χάρη,
τίποτε δε γιατρεύει το πάλι, πάλι, πάλι
ναι για το χρόνο μιλώ..
Σε προειδοποιώ το πλαστικό έλατο δεν θα με αντέξει φέτος ,
θα πάρω φόρα να ανέβω στη κορφή του,
το σκέπτομαι κάθε βράδυ, να ανάψω μαζί με τα φωτάκια,
και με το ματοκυάλι της άδειας μπουκάλας να κοιτάω το
σύνθετο του σαλονιού μου ..
Σε προειδοποιώ και βαράω τα πλήκτρα,
τα σύνθετα δεν αντέχω να τα αναλύω μονός μου
κουράστηκα ,να τα αναλύω όλα μόνος μου
Είσαι αθώος εσύ , εγώ κλαίω
για όλα αυτά που κουβαλάω κάθε μέρα στο σακί μου
και είναι πολλά ρε Βασίλη ,πάρα πολλά θέλουν δύο μη σου πω και τρεις.
κι η εβδομάδα που πέρασε γεμάτη πληροφορίες ,
Μ'ακούς για τι νομίζω ότι δεν έχω και ήχο ,
και ξέρεις και κάτι άλλο ,είμαι δύσκολη περίπτωση..
Όλα χτισμένα λάθος ,δε σώζομαι,
με μισή παιδεία, με μισές σχέσεις
συν αυτό το επίμονο μου να καλύπτω τα πάντα τέλεια
να φαίνονται ολόκληρα, ξέρεις ,το σιχάθηκα Βασίλη ..
αναλώνομαι στο πως θα γίνω πιο αποδοτικός ,
αναλώνομαι στα όνειρα και χάνω εορτές
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις,
τίποτα δε γιατρεύτηκε από πέρυσι, τίποτα..
τίποτα ,ένας ύπνος, μια πυτζάμα και ανομολόγητα
που καταπίνω, κρύβω πίσω από ένα αυτοσαρκασμό εξυγίανσης και αγιασης
Δεν έχω ήχο δεν έχω ήχο, μόνο συγχορδίες χωρίς μελωδία
χάνω την ελπίδα μου εδώ, τώρα που ξημερώνει
και σε παρακάλεσα να πεις δε σε παρακάλεσα
Πονάω ρε Βασίλη απόψε ,αυτό το κενό μου έχει οξειδώσει
τα ζωτικά αντανακλαστικά μου
Αλήθεια ήθελα πάντα να σε ρωτήσω, με ξέρεις ;