φινάλε...........................................

Ένα μελωδικό αεράκι επιθυμεί , την εισπνοή σου
και μια βροχερή σταγόνα ελπίζει, να πνιγεί στα μαλλιά σου

οι ποιητές τζογάρουν στο κόκκινο σου
κι οι κτίστες χαράζουν στο τσιμεντο τη καρδιά σου
οι μηχανικοί επιβλέπουν τα όνειρά σου
και οι αγρότες καλλιεργούν το άρωμα σου

μια βρόχινη στάλα σημάδεψε τα χείλη σου
και το υπόγειο ρυάκι μου την αποστράγγιξε

τα σταφύλια μιλάνε για το κρασί της γιορτής σου
και τα κοχύλια για παλαιότερες διακοπές σου
οι αμνοί για τα χειμερινά πουλόβερ σου
και οι μεταξοσκώληκες για τα εσώρουχα σου

μια κατακόκκινη μύτη παραμονεύει, παραμονή
στα μαγαζιά να βρει τρελούς στίχους
να μου, σου, σας , χαρίσει..

Γεμάτο Αγάπη το 2009..(με λένε animavox και είμαι καλά…,χαμογελώ με τα χαμόγελα σας)

όλο..όλο..μονορούφι..

Θα βάλω μέλι θυμαρίσιο, χαμoγέλα εσύ,
παίζει ρόλο, μη γελάς,
σοκολάτα ..μόνο και μόνο γιατί την λατρεύεις,
στο μίξερ στις 2009 στροφές ,
λίγο κονιάκ από αυτό που κρέμεται από το λαιμό μου..

κρασί από ερωτικά λημέρια,
γάλα θέλει λίγο.., φτύστο μέσα,μη σιχαίνεσαι,
δε βρίσκω τα περσινά δάκρια..
όχι ..δεν κάνουν φρέσκα, ξινίζει
για γεύση τα θέλω, μην ανησυχείς

το σιρόπι το φερε ο μικρός, εχει πολλά τελευταία με την …
στο μίξερ στις 2009 στροφές πρόσεχε γιατί στις 2008 παραλίγο να το κάψω
κοίτα.. με το μάτι οι δόσεις ,να ναι μπόλικο όμως ,
δεν θέλω υπερβολές ..λίγο εσπρέσο βάλε
έτσι να χουμε τα μάτια ανοιχτά

Ααα παγάκια ,είναι ένα κόλπο που το είδα σε ταινία ..
άστα να βρίσκονται…

καλέ τι κάνω ξέχασα τη μουσική…
ε ..ναι έχει και Madonna τo μαγαζί , μαντόνα μου…
είναι Ηit, hit me…

Πάμε πάλι ..,χεράκια , αγκαλίτσες, αγαπουλίτσες
ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ..τι την θέλαμε τη μπόμπα αλλιώς
(έτσι λέμε ελλείψει τους, σσσ…μεταξύ μας αυτό)

Είναι λίγο κόκκινη η Madonna ?

Το γράμμα μου στον Άγιο Βασίλη..

Μη ξημερώσει απόψε σε παρακαλώ ,κάνε μου τη χάρη,
τίποτε δε γιατρεύει το πάλι, πάλι, πάλι
ναι για το χρόνο μιλώ..

Σε προειδοποιώ το πλαστικό έλατο δεν θα με αντέξει φέτος ,
θα πάρω φόρα να ανέβω στη κορφή του,
το σκέπτομαι κάθε βράδυ, να ανάψω μαζί με τα φωτάκια,
και με το ματοκυάλι της άδειας μπουκάλας να κοιτάω το
σύνθετο του σαλονιού μου ..

Σε προειδοποιώ και βαράω τα πλήκτρα,
τα σύνθετα δεν αντέχω να τα αναλύω μονός μου
κουράστηκα ,να τα αναλύω όλα μόνος μου

Είσαι αθώος εσύ , εγώ κλαίω
για όλα αυτά που κουβαλάω κάθε μέρα στο σακί μου
και είναι πολλά ρε Βασίλη ,πάρα πολλά θέλουν δύο μη σου πω και τρεις.

κι η εβδομάδα που πέρασε γεμάτη πληροφορίες ,

Μ'ακούς για τι νομίζω ότι δεν έχω και ήχο ,
και ξέρεις και κάτι άλλο ,είμαι δύσκολη περίπτωση..

Όλα χτισμένα λάθος ,δε σώζομαι,
με μισή παιδεία, με μισές σχέσεις
συν αυτό το επίμονο μου να καλύπτω τα πάντα τέλεια
να φαίνονται ολόκληρα, ξέρεις ,το σιχάθηκα Βασίλη ..
αναλώνομαι στο πως θα γίνω πιο αποδοτικός ,
αναλώνομαι στα όνειρα και χάνω εορτές

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις,
τίποτα δε γιατρεύτηκε από πέρυσι, τίποτα..

τίποτα ,ένας ύπνος, μια πυτζάμα και ανομολόγητα
που καταπίνω, κρύβω πίσω από ένα αυτοσαρκασμό εξυγίανσης και αγιασης

Δεν έχω ήχο δεν έχω ήχο, μόνο συγχορδίες χωρίς μελωδία

χάνω την ελπίδα μου εδώ, τώρα που ξημερώνει
και σε παρακάλεσα να πεις δε σε παρακάλεσα

Πονάω ρε Βασίλη απόψε ,αυτό το κενό μου έχει οξειδώσει
τα ζωτικά αντανακλαστικά μου

Αλήθεια ήθελα πάντα να σε ρωτήσω, με ξέρεις ;

Καλησπέρα..

Χάθηκα για μια βδομάδα, έμπλεξα με τις δουλειές με ..με… Είχα γενέθλια στις 2 ένας μηνάς blog και τρέχα γύρευε..Ένας μήνας ..ταξίδι. Έγραφα συνεχώς για ένα μήνα όσα έβαζα στο blog και άλλα τόσα. Έγραψα για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια.. Με μια αφορμή που τώρα φαντάζει κάπως..

Τα γεγονότα όμως με έπιασαν κάπου το Σάββατο με ξέβρασαν σήμερα. Μίλησα περπάτησα ,παρατήρησα πολλά.

Γεγονότα που δεν σε αφήνουν ήσυχο. Τα γιατί, τα τώρα, τα νούμερα 15 και 16 . Περπάτησα μέσα στα γεγονότα να δώ τι γίνεται εάν με αφορά..Δεν μου βγαίνει λέξη τώρα για συμπεράσματα..

Φοβισμένη η πόλη, μαύρη, όχι τόσο από αυτά που δείχνουν με τόσο ζουμ όσο στις καρδιές και στις ψυχές. Μαύρο στα βλέμματα όλων..και δεν είναι πένθους όσο της μαύρης σημαίας..Και οι συζητήσεις πλέκουν, τα έχετε ακούσει, από μελοδράματα, επαναστάσεις, λυρισμό ..όλοι έχουν συμπεράσματα άποψη …και ένα χαμόγελο μιας φώτο πάνω από τα κεφάλια όλων…..STOP

Ήμουν στην Πανεπιστήμιου κάποια στιγμή ,έρημη από φόβο ,καπνισμένη, είχε πέσει η νύχτα πριν ανάψουν όμως τα δημόσια φώτα..Όλοι από το πεζοδρόμιο προχωρούσαν με ένα βλέμμα πεσμένο.

Πόσο θα ήθελα απόψε να σας πάρω τηλέφωνο να σας πώ, να με ακούσετε ,να σας πώ καληνύχτα, βαριοπούλα αυτά τα πλήκτρα…

Και βλέπω ένα τσούρμο παιδιά ,με πολύ καθαρά πρόσωπα να κατηφορίζουν το δρόμο..Με ένα βήμα που αντηχούσε σε όλη την Αθήνα. Ανάμεικτα αγόρια και κορίτσια τόσο δίπλα το ένα με το άλλο σαν να κρατιόντουσαν αγκαζέ. Όλα με ταλαιπωρημένα ρούχα και χαρακωμένα από την κούραση πρόσωπα. Γοργά κατηφόριζαν προς την Ομόνοια ,περπατούσαν αλλά φάνταζαν σαν να έτρεχαν, διασχίζοντας καπνισμένα κτίρια. Το πρόσωπο τους όμως δεν θα το ξεχάσω ποτέ..τόσο καθαρό και παθιασμένο, με ένα βλέμμα που διαπερνούσε, μάτια προς τα πάνω και αν τύγχανε να πέσεις στο βλέμμα τους σε δολοφονούσε..Μια καταλυτική έντονη παρουσία που τρόμαζε από τη δύναμη που έκρυβε μέσα της .Κορμιά παιδικά ακόμη, που αν τα τρυπούσες θα σε έκαιγε η φλόγα..Μια παρέα μου τρεφόταν από το μαζικό, φάνταζαν τόσο ατρόμητα τόσο θαρραλέα.. Τρόμαξα, ντροπιάστηκα και γω για το βολεμένο μου. Τόσο νέοι τόσο έτοιμοι για όλα, τόσο παλικάρια με μια εσωτερική δύναμη που έκανε την άσφαλτο να τρέμει, δε μπορούσε να τους σταματήσει τίποτα. Περπάταγαν και ένιωθαν την ηδονή της στιγμής,του έχω δύναμη να τα αλλάξω όλα, όλα με αλαζονεία, όλους σας..

Ήταν συγκλονιστικό, αγρίμια με καθαρά πρόσωπα, θα με φάνε και μένα, θα με κάψουν σίγουρα γιατί..,και κυρίως η απογοήτευση ότι δεν με χρειάζονται...

Άλλη μια εικόνα ..τζαμαρία γραφείων με 2 υπαλλήλους πλάτη στο παράθυρο. Γίνεται μια συμπλοκή από κάτω ,τρεχουν όλοι να δούν τι γίνεται ..άλλοι κατεβαίνουν και κάτω να βοηθήσουν (και όχι από περιέργεια αλήθεια σας λέω).Ένας δε γυρνά καν τη πλάτη του να δει τι γίνεται..ντρέπομαι και να το πω μιλούσε… στο facebook. Έλεος..

Φίλοι πρέπει να ξαναγίνουμε όλοι παρεά, παρέες, που νοιάζονται που μιλάνε ,με πόνο με ουσία με άποψη..Που κοιτάει ο ένας τον άλλο κατάματα, που φλερτάρουν, που μαλώνουν,που ζουν…

Πόσο θα ήθελα απόψε να σας πάρω τηλέφωνο να σας πώ, να με ακούσετε ,να σας πω καληνύχτα, βαριοπούλα αυτά τα πλήκτρα…

Υ.Σ έχω και άλλα..